Między 30 listopada, a 7 grudnia wystąpił duży wzrost drgań magnetycznych w osi pionowej. Na poniższym wykresie widać skalę zjawiska. Szczyt cyklu wystąpił 4 grudnia o 7-mej UTC, kiedy to potężna dziura koronalna na Słońcu była na wprost Ziemi, zgodnie z przewidywaniami z 11 listopada.
W czasie tego wzrostu mocy drgań magnetycznych (burzy geomagnetycznej) nastąpiło wiele erupcji wulkanów, o czym również pisaliśmy.
Na poniższym filmie pokazałem aktywność wulkanów i mapy satelitarne półkuli północnej od Pacyfiku po Europę oraz mapę świata, Atlantyk i Afrykę wraz z parowaniem, jakie wtedy występowało.
Zwróćcie uwagę na chmury deszczowe, które dotarły nad Europę (Wielka Brytania, Norwegia).
Na końcu filmu znajduje się mapa z trzęsieniami ziemi, które dodatkowo ułożone zostały na wykresie mocy drgań i uwidocznione za pomocą dźwięków MIDI.
Pierwszy dźwięk oznacza magnitudę, drugi głębokość trzęsienia ziemi.
Koniecznie w pełnym HD.
Poniżej ten sam zakres czasowy, ale dla planet w naszym Układzie Słonecznym.
W filmie umieszczone zostały zdjęcia z satelitów SDO i SOHO oraz pomiary GOES na orbicie.
Zabraniam kopiowania oraz przetwarzania zamieszczonych przeze mnie informacji bez mojej wiedzy i zgody.
Słońce, dziury koronalne, plamy słoneczne, prognozowanie, SDO, SOHO, Układ Słoneczny, rozbłyski, aktywność sejsmiczna, trzęsienia ziemi, erupcje wulkanów, Sun, coronal holes, sunspots, forecasting, Solar System, flares, seismic activity, earthquakes, volcanic eruptions.
Źródło: Fundacja Losy Ziemi, LosyZiemi.pl
