Wielokrotnie podejmowany temat górskiego szaleństwa – zaburzenia równowagi psychicznej w warunkach wysokogórskich – doczekał się definicji medycznej oraz szczegółowej analizy.

Międzynarodowy zespół badawczy złożony głównie z naukowców z Austrii i Włoch, zdecydował się na wprowadzenie nowej kategorii medycznej – psychozy wysokogórskiej.

Wspomniany stan miałby występować na wysokości powyżej siedmiu tysięcy metrów i manifestować się ekstremalnie silnymi halucynacjami. Istnieje wiele udokumentowanych przypadków wspinaczy, którzy wspominają, że doświadczyli dźwiękowych oraz wzrokowych halucynacji.

 

Syndrom Trzeciego Człowieka

Jedna z tych halucynacji na stałe wpisała się do annałów wspinaczki wysokogórskiej – to tak zwany syndrom Trzeciego Człowieka. Opisywali go sir Ernest Shackleton, jak i Peter Hillary czy Ann Bancroft, którzy wspominają, że podczas ich wypraw mieli poczucie istnienia życzliwej siły nadnaturalnej, która pomagała im w opresji.

Większość halucynacji ma źródło w warunkach środowiskowych oraz tym, jak organizm reaguje na rozrzedzone powietrze. Zazwyczaj podczas wędrówki zaczynają pojawiać się różnorodne objawy: nasilające się bóle głowy, letarg, nieporadność, poczucie zamroczenia, nudności, bezsenność, krwawienie z oczu, a nawet – w wyjątkowych przypadkach, obrzęk mózgu.

Dość zaskakujące wyniki

Jak dotąd wierzono, że to właśnie obrzęk mózgu stoi za najbardziej agresywnymi halucynacjami. Naukowcy z zespołu badawczego z Laboratorium Eurac we Włoszech i z Uniwersytetu w Innsbrucku w Austrii doszli do wniosku, że za omamami stoi coś więcej, niż uszkodzenia mózgu.Przeanalizowali 83 raporty dotyczące stanów psychotycznych osób zajmujących się wspinaczką wysokogórską i poddali analizie poszczególne symptomy.

– Podczas naszych badań udało nam się wyodrębnić grupę symptomów, które były stricte natury psychotycznej – stwierdził współautor artykułu Hermann Brugger z Laboratorium Eurac. – I chociaż bez wątpienia przyczyną jest przebywanie na dużej wysokości, to nie mogą być one przypisane obrzękowi mózgu czy innym czynnikom organicznym jak choćby utrata płynów (np. odwodnienie), infekcje czy zakażenie – zapewnił.

Pomimo tego zapewnienia, naukowcy nie są w stanie jednogłośnie wskazać przyczyny halucynacji. Niektórzy wyodrębniają hypoksję, inni wskazują na odosobnienie w ekstremalnych warunkach atmosferycznych. To, co wiadomo na pewno, to że symptomy znikają, gdy tylko delikwent wraca na bezpieczny grunt na bezpiecznej dla niego wysokości nad poziomem morza.

Źródło: sciencealert.com, Psychological Medicine, tvnmeteo