Missisipi to największa rzeka w USA. Naukowcy zauważyli, że podczas gdy delta tego cieku zmniejsza się, ujście Atchafalaya (odnoga Missisipi) cały czas się powiększa. Co godzinę woda zalewa powierzchnię jednego boiska piłkarskiego.
Delta Missisipi w 1986 roku (zdjęcie po lewej) i w 2014 roku (zdjęcie po prawej)
Na fotografii widać ujście rzeki Atchafalaya do Zatoki Meksykańskiej. Obraz został wykonany przez instrumenty znajdujące się na pokładzie satelitów Landsat. Sfotografowany rejon jest przedstawiony w fałszywych barwach. Zielony obszar to ląd, a granatowy to wody zatoki Meksykańskiej.
Cykl zdjęć (film) pokazuje, jak zmienił się krajobraz ujścia rzeki Atchafalaya na przestrzeni lat 1984-2014. Pod koniec ubiegłego stulecia lądu przybywało, ale od 2000 do 2006 roku delta kurczyła się. Ponowny rozrost rozpoczął się po 2006 roku. Mimo że w tym rejonie delta się powiększa, niespełna 20 km dalej ubywa lądu. I to w zastraszającym tempie.
Co godzinę znika boisko
Tamy uśmiercają delty
Dlaczego delta większej rzeki się kurczy, jeśli niesie więcej materiału, z którego formują się wyspy, a niewielki ciek u ujścia cały czas gromadzi piasek? Za ten stan odpowiada spowolniony przepływ wód w rzece Atchafalaya, w porównaniu do Missisipi. Ważną rolę odgrywa również antropogeniczna regulacja rzeki, czyli budowanie tam. Zapory wodne powodują, że piasek transportowany przez rzekę osadza się przed tamą i nie przedostaje się dalej z nurtem rzeki.
