Poniżej znajduje się wykres aktywności plamy 3576 na Słońcu od 3 do 16 lutego. Szczyt polaryzacji stref magnetycznych wystąpił 11 lutego po południu na 40 stopniu wschodnim.
Plama w tym czasie wygenerowała 131 rozbłysków klasy C, 26 rozbłysków klasy M i 1 rozbłysk klasy X o łącznej mocy 1.4 mW/m2. To bardzo dużo jak na jedną plamę.
Przerwa między rozbłyskiem M9.0 na 12 stopniu wschodnim, a rozbłyskiem klasy M6.5 na 25 stopniu zachodnim – zaznaczone na wykresie – wyniosła niecałe 29 godzin. W samym szczycie polaryzacji plama wygenerowała tylko kilka słabych rozbłysków klasy C.
Plama dokładnie na wprost Ziemi znalazła się 10 lutego o 11-tej UTC, co pokazałem na wykresie.
Najgroźniejsze sytuacje występują, gdy strefa magnetyczna występuje na niedalekim wschodzie i duża plama wejdzie w miejsce oddziaływania. W tym przypadku było to 7 lutego w okolicach 17-tej UTC. Plama 3576 wygenerowała dokładnie wtedy rozbłysk klasy M1.4 ze szczytem o 18:05 (początek 17:41, koniec 18:22).
Poniżej moje pomiary magnetometryczne i energia drgań w osi Y dla całego okresu oraz dla szczytu polaryzacji stref magnetycznych +/- 1 doba.
Źródło: LosyZiemi.pl
Zbiórka na 13. rocznicę LosyZiemi.pl
Słońce – Średniej siły strefa magnetyczna wystąpi 11 lutego na 40° wschodnim i 140° zachodnim
